takie-nicc

Qrcze... dopadla mnie straszna apatia! czuje sie wiecznie zmeczona, zniechecona, ogolnie nie mam ani sily ani checi na nic... nawet na necie mi sie nie chce siedziec:/. ten 5 tydzien choroby dal mi mocno w kosc... juz mam dosyc stalego kaszlu, bolu gardla i glowy... wykancza mnie to ! zreszta antybiotyki praktycznie na pusty zoladek tez potrafia dopiec:/. bylam dzisiaj u kontroli i znowu zapisala mi antybiotyki.. ehh... ja chce zeby juz przeszlo!!!. no ale plusem w tym wszystkim jest to ze przez ten brak checi nie mam problemu z zachowaniem trzezwosci... taaa.. wracam ze szkoly klade sie na lozko i nie wstaje z niego az dopoki pies nie zacznie upominac sie o wyjscie:. nic nie jest w stanie mnie zdenerwowac... dlaczego? bo nie mam sily na nerwy... hehe... nawet grzebanie goscia po moich szawkach...

ponoc zielony to kolor nadzieji... ehh.. zalezy... ja tez moge sobie powiedziec ze np. granatowy to kolor nadzieji... i dla mnie wlasnie taki bedzie...

"wieża babel, piekny choc nieludzki los

coraz dalej, czy to postep czy to blad

coraz dalej, coraz trudniej uciec stad.."

a ludzie dalej buduja ta wierze... moze juz jej nie widac ale jest... caly czas rosnie a wraz z nia samotnosc i niezrozumienie siebie nawzajem... ehhh....

taaa.... ogolnie zycie mi nie wychodzi, ani nic co sobie postanowie... ludzi denerwuje juz moja apatia, zmeczenie i niechec do zycia... moja abstynencja mi nie wyszla ... no coz... juz taka jestem.. mam ostatnio szanse (2 tygodnie nie pic:) postaram sie z niej skorzystac moze wyjdzie... po prostu nie wiem do konca czego sama oczekuje od siebie ... czekam na cos ... ale nie szukam tego... boje sie ze jak zaczne to mi to uciekne.. hehe... smieszna jestem:/.  koncze... czuje sie dzisiaj marnie chociarz staram sie to zagluszyc... smiechem... ta.. sztucznym ale zawsze... nie bardzo mi wychodzi :( niestety...

mialo byc do 15-stego marca a nie lutego :P. ja dalej styczniem zyje :/

hmm... dawno tu nie pisalam... oj baaaardzo dawno... wczoraj bylam na grupie... nasluchalam sie troche o sobie i do konca nie wiem co o tym myslec... czy zmieniac cos? czy zmieniac siebie? wszyscy mowia ze tak bedzie lepiej... jak sie otworze na nich... ale ja nie wiem czy chce... poza tym slabo ich znam... co prawda wiem duzo o nich ale jak dla mnie za malo... no i pozostaje pytanie: CO MI TO DA? taaa.... prowadzaca grupe uznala ze pewnie jestem juz w jakims tam stadium uzaleznienia od alkocholu..  e tam.. brednie! umowilysmy sie ze nie bede pic do 15-stego lutego... ehh.. normalnie nie byloby trudno gdyby nie zblizajaca sie 18-stka kolezanki... hmm... cos sie wymysli....