i nie pojechalam :((( ... nie wina szkola, ani rodzicow... po prostu zrzedzenia losu :(( ehhh.... qrna! zdarza sie... w koncu chyba czas sie przezwyczaic ze zycie nigdy nie uklada sie tak jak tego oczekujemy? "Aniołowie jeśli tylko są, kryją się w metalowyh bunkrach" ... gdyby bóg istniał mieszkałby w niebie tylko ze względu na strach przed tym co stworzył....
potrzebuje jakiejs odskoczni .. i to szybko !!! jak najszybciej sie da.... nie wyrabiam... czuje sie marnie, wrecz fatalnie... bez celu, bez sensu, bez.... nadzieji..:(. potrzebuje chwili ciszy, oderwania sie od zycia, od codziennych spraw... po prostu jakiejs odskoczni inaczej nie wyrobie .. czuje ze zawiodlam wszystkich na calej lini... rodzice we mnie wierzyli.. mysleli ze bede kims tak jak siostra... i co? i wyroslo im takie nic. jedno male nic! czuje sie jak mala bezwartosciowa mrowka, ktora mozna latwo zdeptac... czasem wiara innych we mnie dodaje mi odwagi do tego zeby cos z soba zrobic, zeby kolejny raz nie zawiesc ale nie wiem czy ludzie mi bliscy maja jakis powod do tego aby we mnie wierzyc... chyba zadnego...
wlasnie sie dowiedzialam ze mozliwe iz w czwartek pojade z rodzicami do rodziny znad morza... taaa... nie wiedza nawet jak bardzo wlasnie tego teraz potrzebuje... zreszta pisalam przed chwila o odskoczni i ten wyjazd moglby sie wlasnie nia stac... co prawda na krotko ale zawsze to cos.. nie wiem jeszczy czy na pewno... tato jest troche wciety i nie wiem na ile mowil powaznie a na ile zartem (ciezko wyczuc) ale wydaje mi sie ze na powaznie... i pozostaje jeszcze jedno - szkola. jakby pojechali beze mnie i tak bym do niej nie poszla no ale skad oni moga o tym wiedziec? co najwyzej sie domyslac i spodziewac... w konczy czego innego mozna by spodziewac sie po mnie?.. mam nadzieje ze sie zodza... ze pojade :) powtorze sie, ale potrzebuje tego, bo nie daje juz rady:( bo zapadam sie ... i to coraz glebiej... potrzebuje zwyklego odpoczynku...
Qrcze... dopadla mnie straszna apatia! czuje sie wiecznie zmeczona, zniechecona, ogolnie nie mam ani sily ani checi na nic... nawet na necie mi sie nie chce siedziec:/. ten 5 tydzien choroby dal mi mocno w kosc... juz mam dosyc stalego kaszlu, bolu gardla i glowy... wykancza mnie to ! zreszta antybiotyki praktycznie na pusty zoladek tez potrafia dopiec:/. bylam dzisiaj u kontroli i znowu zapisala mi antybiotyki.. ehh... ja chce zeby juz przeszlo!!!. no ale plusem w tym wszystkim jest to ze przez ten brak checi nie mam problemu z zachowaniem trzezwosci... taaa.. wracam ze szkoly klade sie na lozko i nie wstaje z niego az dopoki pies nie zacznie upominac sie o wyjscie:. nic nie jest w stanie mnie zdenerwowac... dlaczego? bo nie mam sily na nerwy... hehe... nawet grzebanie goscia po moich szawkach...
ponoc zielony to kolor nadzieji... ehh.. zalezy... ja tez moge sobie powiedziec ze np. granatowy to kolor nadzieji... i dla mnie wlasnie taki bedzie...
"wieża babel, piekny choc nieludzki los
coraz dalej, czy to postep czy to blad
coraz dalej, coraz trudniej uciec stad.."
a ludzie dalej buduja ta wierze... moze juz jej nie widac ale jest... caly czas rosnie a wraz z nia samotnosc i niezrozumienie siebie nawzajem... ehhh....
taaa.... ogolnie zycie mi nie wychodzi, ani nic co sobie postanowie... ludzi denerwuje juz moja apatia, zmeczenie i niechec do zycia... moja abstynencja mi nie wyszla ... no coz... juz taka jestem.. mam ostatnio szanse (2 tygodnie nie pic:) postaram sie z niej skorzystac moze wyjdzie... po prostu nie wiem do konca czego sama oczekuje od siebie ... czekam na cos ... ale nie szukam tego... boje sie ze jak zaczne to mi to uciekne.. hehe... smieszna jestem:/. koncze... czuje sie dzisiaj marnie chociarz staram sie to zagluszyc... smiechem... ta.. sztucznym ale zawsze... nie bardzo mi wychodzi :( niestety...
mialo byc do 15-stego marca a nie lutego :P. ja dalej styczniem zyje :/